- 30 g ziarna amarantusa
- 30 g płatków owsianych
- 1 łyżeczka uprażonego ziarna słonecznika
- pół banana
- pól łyżeczki cynamonu
- napar z herbaty toffi
- mleko
- 1 łyżeczka brązowego cukru
amarantus - szarłat wyniosły (szarłat wiechowaty,
amarantus,
amarant, łac. Amaranthus
cruentus L.) – gatunek rośliny z rodziny szarłatowatych.
Prawdopodobnie pochodzi z Ameryki Środkowej, obecnie jest uprawiany w
wielu rejonach świata.
Roślinę
tę uprawiano na nasiona już ponad 4000 lat p.n.e. w Ameryce Północnej i
Południowej, w Europie zaś amarantus pojawił się na przełomie XVI i XVII wieku.
Był, obok kukurydzy, ziemniaka i fasoli, podstawową rośliną
uprawną Inków i Azteków.
Amarantus
bywa nazywany „zbożem XXI wieku”. Nasiona szarłatu uprawnego mają wysoką wartość
odżywczą i są szeroko stosowane w piekarnictwie, przemyśle
cukierniczym i farmaceutycznym. Nasiona nie zawierają glutenu,
mogą zatem być stosowane w diecie dzieci chorych na celiakię. Masa
nadziemna roślin może być wykorzystana jako zielonka, susz i kiszonka. Ponadto
amarantus należy do grupy roślin charakteryzujących się specyficznym
mechanizmem fotosyntezy typu C4, o wyższej i sprawniejszej efektywności
wiązania CO2 atmosferycznego w porównaniu z roślinami o bardziej rozpowszechnionym
mechanizmie fotosyntezy typu C3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz