Kuchnia japońska słynie nie tylko z oryginalnych dań, ale przede wszystkim ze sposobu ich podawania. Japończycy uważają, że to, co znajduje się na stole, ma cieszyć wszystkie zmysły - także zmysł wzroku. Każdy posiłek jest specjalnie zaaranżowany. Chodzi przy tym o to, że jedzenie powinno wywoływać także głębsze przemyślenia. Japończyk zastawiając stół, zastanawia się nad związkami podawanych produktów z przyrodą, z innymi ludźmi i z kosmosem.Jedna z zasad, do których odniesienie jest niezbędne, to sezonowość produktów i samych potraw. Podchodzi się do niej z subtelnością i nie zawsze wprost. W myśleniu o komponowaniu posiłku i stołu można sięgać zarówno w przeszłość, zaznaczając to, co minęło, jak i w przyszłość, akcentując to, co ma nastąpić.
W symbolicznym języku potraw oraz ich aranżacji można wyrazić zarówno żal, jak i radość. Naturalne akcenty, związane z porą roku, wprowadzane są przez zastosowanie kompozycji z liści i kwiatów. Te dekoracje akcentują jednocześnie związek z naturą. Same potrawy, ich składniki oraz dodatki są układane według zasad rządzących estetyką. Ułożenie potraw na stole zawsze stanowi przemyślaną ich kombinację. Dzięki temu jedzenie staje się czymś więcej niż tylko zaspokajaniem głodu.
Często przywoływane powiedzenie tak ujmuje różnicę w podejściu do żywienia Chińczyka i Japończyka: Chińczyk, widząc coś, co rośnie lub się rusza, myśli, jak to przyrządzić, aby zjeść, Japończyk zaś - jak można zjeść to pięknie. Hm... - powiedzenie zapewne wymyślili Japończycy, nie Chińczycy, ale coś w tym jest: jem, więc myślę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz