RODZI SIĘ SOS…

Rozwój sztuki kulinarnej w Europie przypada na XV i XVI wiek. W okresie tym nastąpiła gwałtowna ewolucja tych form sztuki kulinarnej, które były w poprzednich wiekach zaniedbane, bądź w ogóle nie istniały. Tworząc nowe potrawy zaczęto uzupełniać je dodatkami-sosami, pozwalającymi zaostrzyć smak potraw, jak i ułatwić ich konsumpcję. Ówczesna sytuacja polityczna umożliwiała przenikanie sposobów przyrządzania potraw narodowych z jednego państwa do drugiego. Kolebką nowej kuchni staje się Francja, w której wielcy reformatorzy kładli podwaliny do dalszego rozwoju sztuki kulinarnej. Słynni ówcześni mężowie stanu – Richelieu, Montaigne, drogą własnych poszukiwań i rozwiązań, stwarzają nowe przepisy kulinarne. Wiek XVIII wydaje największego reformatora kuchni francuskiej Antone Carame.  Staje się on między innymi twórcą wielu sosów, których sposoby przyrządzania zaczerpnął z kuchni innych narodów, ale dzięki swojemu talentowi i zmysłowi w arkanach sztuki kulinarnej, umiał nadać im swoisty francuski charakter. Wieki następne coraz bardziej udoskonalają sposoby przyrządzania sosów, z jednoczesnym rozszerzeniem ich ilości. Aromatyczne i smaczne sosy stanowią uzupełnienie innych potraw, przyczyniają się do podniesienia ich wartości smakowych i odżywczych. Sosy nie stanowią samodzielnych dań i nie należy oddzielać ich od potraw, których są uzupełnieniem i przez których pieczenie lub duszenie z różnymi zaprawami sosy te tworzą się. Nieznajomość łączenia sosów z odpowiednimi dodatkami, może przyczynić się do powstawania potraw o niewłaściwej strukturze, barwie, smaku i zapachu. Kto posiądzie umiejętność przyrządzania sosów i łączenia ich z innymi daniami, ten może śmiało zagłębiać się w tajniki sztuki kulinarnej i podnieść swoje umiejętności.

Jean Simeon Chardine. W kuchni.